در مقاله های قبلی واقعیت مجازی و افزوده بررسی شدند،
اولین نمونه های واقعیت افزوده در نیروی هوایی آمریکا در سال 1992 مورد استفاده قرار گرفت.

نمونه های اولیه تجاری واقعیت افزوده اما در دنیای سرگرمی و بازی با استقبال بی نظیری مواجه شد و بلافاصله نرم افزارهای واقعیت افزوده در زمینه‌هایی مانند آموزش، ارتباط و پزشکی نیز مورد استفاده قرار گرفت.

کاربردهای واقعیت افزوده:

 

واقعیت افزوده در پزشکی:

استفاده از تكنولوژی واقعيت افزوده در پزشكی بسيار حائز اهميت و موثر می باشد، به طوريكه از اين ابزارها می توان هم در زمينه آموزش پزشكان و يا دانشجويان و هم به عنوان ابزار كمكی در اتاق عمل استفاده كرد. برتری اين تكنولوژی نسبت به روش های سنتی از اين جهت است كه سبب بالا رفتن دقت و تمركز بيشتر پزشك در حين عمليات می شود، زيرا در بسياری از مواقع شكاف مورد نياز بر روی بدن جهت انجام عمليات بايستی كوچك باشد و با استفاده از ابزارهای واقعيت افزوده در اين شرايط می توان دقت عمل را تا حد زيادی افزايش داد. (Azuma, 1977) در واقع اين ابزارها در تمامی مراحل قبل، بعد و در حين عمل به كمك پزشك می آيند. به عنوان مثال می توان از اين تكنولوژی به صورت تركيبی با حس لامسه استفاده كرد، به طوريكه به كمك آن پزشك بتواند مكان دقيق يك تومور مغزی و يا دردی كه بيمار از آن رنج می برد را تشخيص دهد، كه بسيار كمك كننده خواهد بود و خطای ممكن در عمليات را تا حد زيادی كاهش مي دهد.  (Yuen, 2011) همچنين با استفاده از اشعه X اين امكان به پزشك داده می شود تا به راحتی به اعضای درونی بيمار دسترسی داشته و راجع به درمان وی تصميم گيری نمايد. (Yuen, 2011) (Azuma, 1977)

 

توليد و تعمير محصولات 

 

 

استفاده از واقعيت افزوده در توليد، تعمير و نگهداری محصولات در بخش های صنعتی سبب كاهش هزينه ها، صرفه جويی در زمان و استفاده بهينه تر از مكان می شود. به عنوان مثال شركت بويينگ چندين سال است كه به كاركنان فنی خود كه در بخش سيم بندی و برق هواپيما ها فعاليت مي كنند، امكان استفاده از ابزارهای واقعيت افزوده را فراهم می آورد. (Azuma, 1977) همچنين استفاده از اين تكنولوژی در بخش هايی كه خطا در آن ها بايد حداقل باشد، اهميت خود را بيشتر نشان می دهد. (Matt Bower, 2013)

نمونه ای ديگر از اين دسته نرم افزارها توسط شركت بزرگ و مطرح توليدكننده اتومبيل BMW به كار گرفته شده است، به گونه ای كه تمامی مراحل نگهداری، تعمير و پشتيبانی از محصولات با استفاده از ابزارهای واقعيت افزوده صورت می گيرد.

 

تصويرسازی و نمايش

 

 

يكی از استفاده های اصلی كه از اين تكنولوژی می شود جهت تصويرسازی، نمايش و تفسير اشيای گوناگون و حتی انسان ها می باشد. به عنوان مثال برای آگاهی از بخش های مختلف يك دستگاه پيچيده، می توان با استفاده از برنامه واقعيت افزوده با اشاره كردن به هر بخش دستگاه به اطلاعات مربوط به آن دست يافت. همچنين مي توان با استفاده از پوشش های خاص واقعيت افزوده برای انسان ها، اطلاعات خصوصی و عمومی را در رابطه با آن ها بدست آورد. (Azuma, 1977) همچنين اين ابزارها با استفاده از اشعه X امكان مشاهده بخش های داخلی يك بنا را به كاربر مي دهند، حال اين بخش ها هم می تواند شامل اطلاعاتی باشد كه با چشم قابل رويت نيستند و هم اطلاعاتی كه از خارج بنا قصد دسترسی به آن ها را داريم. (efraim turban, 2013) در مجموع اين نوع نرم افزارها در مكان هايی كه ديد كافی و دقيق وجود ندارد بسيار مناسب می باشند. (Azuma, 1977) 

از جمله ديگر برنامه هايی كه از آن ها در جنبه سرگرمی استفاده می گردد SekaiCamera و  StreetTag هستند كه به كاربر امكان نوشتن متن و طراحی بر روی ديوارها را از هرنقطه ای از جهان می دهد به صورتی كه ساير افراد نيز از آن ها مطلع می گردند. (Matt Bower, 2013)

 

 

معماري و ساخت

در اين زمينه نيز از واقعيت افزوده استفاده های متعددی می شود كه تاثير بسزايی در كاهش هزينه ها و صرفه جويی در زمان دارد. به عنوان مثال برای مشاهده حالت اوليه يك بنای تاريخي كه در حال حاضر مخروبه مي باشد، مي توان از اين برنامه ها بهره برد. طبق شكل 6 كه نرم افزار cityViewAR را نمايش می دهد. (2012Billinghurst, ) همچنين جهت پيشبينی و تصويرسازی يك بنا كه هنوز ساخته نشده است نيز می توان از اين تكنولوژی بهره برد. (Yuen, 2011) روش كار اين گونه برنامه ها به اين صورت است كه با استفاده از ابزارهای مكان يابی و حسگرهای خاص، مكان دقيق كاربر مشخص می گردد و برنامه از ديد كاربر اشكال ديجيتالی مربوط به بنای اوليه را به تصوير واقعی می افزايد. (Billinghurst, 2012)

 

سرگرمی و بازی ها 

 

 

يكی ديگر از زمينه های فعاليت واقعيت افزوده در طراحی بازی ها و سرگرمی است. بازی هايی همچون  butterflies به كاربر حس دنبال كردن و برخورد با اشيای گرافيكی (پروانه ها و توپ ها) در دنيای واقعي پيرامون را مي دهند. اين گونه كه كاربر با استفاده از دوربين گوشی خود مي تواند اين اشيا را در فضای پيرامون خود مشاهده نمايد. در واقع بازی های طراحی شده با استفاده از اين تكنولوژی، به كاربر حس پويايی القا می كنند. (Matt Bower, 2013) از جمله ديگر فعاليت هايی كه در اين زمينه صورت گرفته، برگزاری كنسرت و برپايی نمايشگاه آثار هنری به صورت مجازی و اينترنتی در نقاط مختلف جهان است كه هزينه ها را تا حد بسيار زيادی كاهش می دهد. (Yuen, 2011)  

استفاده بسيار جالب ديگری كه از اين تكنولوژی می شود در صنعت سينما و ساخت فيلم است، به اين صورت كه به جای استفاده از صحنه های واقعی و ساخته شده، از صحنه ها و نماهای مجازی استفاده می گردد. به عنوان مثال بازيگر در يك فضای مجازی كامپيوتری كه به شكل يك حلقه در حال گردش طراحی شده است در حال دويدن می باشد. البته به مرور زمان استفاده از اينگونه برنامه ها در اين زمينه پيشرفت كرده و به گونه ای تعاملی صورت می گيرد، به اين معنا كه اشيای مجازی نسبت به حركات اجسام واقعی واكنش نشان می دهند. (Azuma, 1977) 

از طرفی از اين تكنولوژی به صورت كارامد در موزه ها نيز استفاده می گردد. به اين صورت كه مثلا با استفاده از واقعيت افزوده بازديد كنندگان می توانند تصوير اصلی حيواناتی كه منقرض شده اند و در حال حاضر وجود خارجی ندارند را مشاهده نمايند. در بسياری از موزه ها استخوان های دايناسورها را به نمايش می گذارند، حال اگر بتوان با برنامه های واقعيت افزوده تصوير اصلی دايناسورها را مشاهده نمود، تاثير آن بسيار بيشتر خواهد بود.  

همچنين استفاده بسيار وسيعی كه از اين تكنولوژی در شبكه های اجتماعی می شود را نمی توان ناديده گرفت، با توجه به رشد روزافزون استفاده از آن در وسايل همراه و تلفن های هوشمند. 

 

عمليات نظامی هوايی

 

 

در گذشته در هليكوپترهای نظامی برای بدست آوردن مختصات و مشخصات مكان های مختلف منطقه نظامی از ابزارهايی به نام نمايشگر بالای سر استفاده مي گرديد كه در برخی شرايط خاص كه دامنه ديد كم می شد كارايی لازم برای شناسايی نقاط مختلف را نداشتند. ابزار واقعيت افزوده مطرحی كه امروزه در اين زمينه از آن استفاده می گردد نمايشگر برروی سر می باشد كه شباهت زيادی به ابزار مرسوم در اين زمينه دارد و با استفاده از اين تكنولوژی دقت و كارايی را در عمليات نظامی به شدت افزايش می دهد. (Yuen, 2011) (Azuma, 1977) 

 

 

همراه سفر

 

 

 

از واقعيت افزوده به عنوان يك ابزار راهنما وكمكی در سفر نيز استفاده می گردد. درواقع در اين گونه نرم افزارها هدف، راهبری و مكان يابی كاربر بر اساس نياز وی و با توجه به مكان كنونی او می باشد. واقعيت افزوده مبتنی بر مكان⁶ يكی از مهم ترين انواع واقعيت افزوده است كه در اين زمينه كاربرد دارد. به عنوان مثالی از اين گونه نرم افزارها می توان به wikitude اشاره كرد كه  اطلاعاتی را در رابطه با مكان های ديدنی، رستوران ها و… در اختيار كاربر قرار می دهد. همچنين راهنمايان تورهای مسافرتی نيز می توانند از واقعيت افزوده برای جلب نظر توريست ها استفاده كنند، به اين صورت كه با استفاده از نرم افزارهای مربوطه حالت اوليه بناهايی كه تخريب و يا به مرور زمان نابود شده اند را به علاقه مندان نشان دهند و اطلاعات آن ها را تكميل نمايند. يكی از نرم افزارهای مربوطه در اين زمينه ARCHEOGUIDE نام دارد. (Lee, 2012)